تصمیم گرفتیم برای آغاز سال تحصیلی علی عزیز یک دستگاه گیاه خشککن کانون پرورش فکری هدیه بفرستیم. نه رو در رو، که با پست. حس اینکه آقای پستچی بیاید و بخواهد بستهای را به خود علی تحویل دهد برای ما هم هیجانانگیز بود.
چند روز پیش از مهر هدیه را برداشتیم و رفتیم اداره پست. تاکسی نیامد و اتوبوس پشت چراغ بود. پسر اتوبوس را انتخاب کرد و رفتیم پل صدر پیاده شدیم.
من خیلی خوشحال داشتم روند پست را برایش توضیح میدادم و از مسئول باجه یک پاکت زیبا خواستم برای هدیهای که قرار بود ارسال شود. خندید و گفت بفرمایید دم در بخرید ما نداریم.
فروشگاه کوچک کنار در ورودی یک نوع پاکت حبابدار بیشتر نداشت؛ چارهای نبود، چیزی به جشن شکوفهها نمانده بود، که گرفتیم.
حالا نوبت تمبر بود. نامه بدون تمبر که نمیشود!
مسئول باجه گفت نوع ارسال شما تمبر نمیخواهد. گفتم مهم نیست، هزینهاش را میپردازم. فقط میخواهم این نامه با تمبر به دست این بچه برسد.
چند حرف الفبا گذاشت روی میز گفت همینها را داریم.
هیچکدامش برای علی جذاب نبود. نوع دیگری خواستم، گفت نداریم شاید گنجینه تمبر طبقه بالا داشته باشد.
رفتیم. مسئول گنجینه وقتی خواست مرا دانست تعجب کرد و گفت ما جز این تمبرهای حروف الفبا تمبر دیگری نداریم. باید از کلکسیونرها تمبر متفاوت بخرید و یا تصویر و عکس بدهید ما برایتان تبدیل به تمبر کنیم.
سال پیش چند عکس یوسف را تمبر کرده بودیم اما من در آن لحظه به تمبر نیاز داشتم که نبود.
بالاخره رفتم از فروشگاهی بیرون از اداره پست برچسب هواپیما و دوچرخه و ... خریدم و چسباندم روی بسته علی و با نارضایتی مسئول باجه آن را پست کردیم.
این مشکل را برای نامههای یوسف که قرار بود برای دوستانش بفرستد هم داشتم. باید فکری میکردم.
باید خودم پاکت پستی میساختم!
این پاکتهای زرد را دانهای 200 تومان خریدم و از کتابهای نشر دوایر که وان جنکتن آن را نوشته و تصویرپردازی کرده بود ایده گرفتم و خودم نقاشی کردم.
به این شکل که بخشی از نقاشی یک طرف پاکت، و بخش دیگر آن تا قسمت دیگر پاکت ادامه داشته باشد.
این ایده تصویر را میتوان از هر کتاب دیگری هم گرفت، مهم این است که وقتی صاحب نامه آن را میبیند خوشحال شود.
این کار هم برای فرستند نامه و هم گیرنده آن بسیار جذاب خواهد بود!
پ.ن. جای خالی نامه! بیایید برای هم نامه بفرستیم. مناسبتهای خاص را اینگونه بهم تبریک بگوییم. دوستانمان را برای جشن و مهمانیهای بزرگ مثل تولد و ... اینطوری دعوت کنیم. بیایید دوباره نامه بنویسیم! برای فرزندمان که هر روز او را میبینیم. برای همسرمان، مادر و پدرمان. این پاکتها چیزهای بیشتری را انتقال میدهند که تلفن و تلگرام و ... هیچوقت نمیتوانند آنها را حمل کنند و انتقال دهند.
